Wielka Szansa w Kurzaku: Oto Nasza Dziś
W północno-zachodniej części Bangladeszu, w okolicach miasta Kurzak, dzisiaj mieszkańcy żyją w warunkach, które dla wielu mogłyby się wydawać przykrymi. Oto nasza rzeczywistość.
Miasto jest usiane brukowanymi ulicami i kamiennym posadzką, a domy są zbudowane z gontów i bambusa. Mieszkańcy w większości zajmują się rolnictwem, uprawiając ryż, warzywa gra i ziemniaki na żywienie własne.
Jednak dla wielu osób codzienna walka o życie jest cięższa niż wydaje się na pierwszy rzut oka. Mimo posiadania niewielkiej działki, rolnicy muszą spędzać cały dzień uprawianiu ziemi w nadziei, że uda im się zebrać wystarczająco dużo plonów do życia.
Jedna z kobiet opowiadała nam o swoich problemach: "Moje nazwisko to Fatima, a ja mieszkam tu od urodzenia. W moim domu żyję z rodziną i muszę dbać o nasze potrzeby. Ale codziennie jest coraz ciężej, ponieważ ziemia jest słaba i nie da się nic więcej uprawiać. Czasami woda brakuje, a dzieci są choroby. Niestety, nie ma wielu możliwości pracy, więc musimy liczyć na rolnictwo."
W kurzackim sądzie odbywały się procesy związane z grabieżą ziemi i przerobem wody. Wielu mieszkańców skarżyło się o niesławnego dyrektora firmy, który za pośrednictwem swojej rodziny, przekupnie kupił ziemię od rolników.
W sądzie wiele rodzin zrobiło rewelacyjne odkrycie. Pani Zehida opowiadała: "W naszej wiosce żyjemy przez lat osiemdziesiąt. Nasz przodek kupił te ziemię i założył ten dom, ale teraz firma ta zabrała nam ją. Skarżymy się do sądu o zwrot własności."
Zarówno rządy w Dhakie jak i lokalne władze nie podjęły kroków by pomóc rolnikom. Na przykład, ministerstwo ziemi i osadnictwa powiedziało nam, że chcą rozwiązać problem przez "dialog", ale nie dało żadnych konkretnych planów.
Aby zapobiec takim sytuacjom w przyszłości mieszkańcy miasteczka Kurzak sądzą, że powinny one zorganizować swoje siły i założyć wspólnotę wiejską. Ta idea jest niezwykle ważna, ponieważ wspólnie mogliby one podjąć decyzję o ulepszeniu ziemi.
Zatem dziś w Kurzaku mieszkańcy są pełni nadziei i planów na lepszą przyszłość. Chcą oni zmienić to, co się wydaje im niezmienne, bo pragną życia bardziej dostatniego i bezpiecznego.